Certe non potest 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Cave putes quicquam esse verius. Duo Reges: constructio interrete. Istic sum, inquit.

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Minime vero, inquit ille, consentit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Minime vero, inquit ille, consentit. Quae sequuntur igitur? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Maximus dolor, inquit, brevis est. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quod equidem non reprehendo; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Non laboro, inquit, de nomine. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Negare non possum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Confecta res esset. Quis est tam dissimile homini.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.