Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Duo Reges: constructio interrete. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Age sane, inquam. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Ea possunt paria non esse. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Si longus, levis dictata sunt. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Sed quot homines, tot sententiae; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Proclivi currit oratio. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? At hoc in eo M. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.

Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni?

Si enim ad populum me vocas, eum.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Videsne quam sit magna dissensio?