Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Hoc simile tandem est?

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quare conare, quaeso.

Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Cui Tubuli nomen odio non est? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed nimis multa. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Summus dolor plures dies manere non potest? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Easdemne res?

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quid vero?

Sed nimis multa. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.